"Fange i Ravensbrück" av Lise Børsum (bok 30)

Før den aktive fredsreisa las eg det meste av denne sjølvbiografien, og no har eg lese resten òg. Det er interessant å lese sanne historier, og denne boka ber i tillegg preg av å ha blitt skrive like etter krigen. Børsum var av dei som overlevde fangelivet, men ho fekk seinare problem med å leve det tidlegare overklasselivet som ho hadde vore van til. Dette fortel dottera om i eit føreord, medan boka sluttar meir positivt. Dottera ber ikkje nag til mora, men forsvarar at det var vanskeleg å skulle leve saman med mann og barn etter å ha opplevd den audmjukande frårøvinga av menneskeverd.