Bok 22 2010: "17. roman" av Dag Solstad

Dag Solstad er ein av mine yndlingsforfattarar, berre så det er sagt. No er det lenge sidan eg har lese noko av han, men denne romanen er eit slags framhald av "Ellevte roman. Bok atten", som eg las for mange år sidan. I den boka møtte vi Bjørn Hansen, som gav seg ut for å vere invalid. I den nye romanen møter vi att den same Hansen, etter at han er blitt avslørt som svindlar og har etablert eit nytt liv. Romanen handlar først og fremst om hans forsøk på å ta opp kontakten med sonen, som er optikar i Bø. Ei gripande skildring av ein manns frigjering frå samfunnet, skrive i Solstads lett gjenkjennelege språk med typiske innskot som "som det heter". Eg angrar berre på at eg ikkje las om att den første boka før eg gav meg i kast med denne, slik at eg hadde hatt den friskare i minnet.