Livet kan bringe med seg mange overraskingar og tilfeldigheiter. Våren 2000 budde vi framleis i Ulsteinvik, men eg reiste ein svipptur til Volda då Nummer 3 vart fødd (meir om det ut i mai ein gong). På rommet der eg vart liggande, vart eg kjend meg ei triveleg dame som også fekk sin Nummer 3, og som var frå Folkestad. Guten hennar vart fødd ein laurdag, og vår Nummer 3 måndagen etter. Vi fekk svært god kontakt, og praten gjekk om mange ulike emne. Fredagen etter det att vart naboguten her fødd, så vi fekk bli litt kjend med han òg før vi reiste heimatt.
Eg heldt sjølvsagt noko kontakt med dei andre baby-mødrene då eg flytta til bygda, og då vi mangla barnehageplass hausten 2001, var det den blide romkameraten min som steppa inn og passa Nummer 3 i to år. Slik gjekk det til at dottera vår hadde innslag av austnorsk dialekt (ho sa lenge "dom" i staden for "dei", til dømes) og at ho fekk drikke mjølk rett frå fjøsen og vere med på kalving. Ei av dei utsegnene vi hugsar frå hennar tidlegaste oppvekst, er då ho, totalt fritt for ironi, sa: "lukta deilig møkkaluft".
Då Nummer 3 skulle begynne i barnehagen hausten 2003, fekk romkameraten/dagmammaen jobb som assistent der. Sidan har ho vore i barnehagen, og no er Minstemann blant dei ho tek seg av.
I dag har ho bursdag, og vi helsar så mykje.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar